Ale redzicie, ty i ten dyrektorczyna.🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂Wicedyrektor Caritasu dokonał apostazji. Wyjaśnia powody: Kościół jest korporacją w najgorszym wydaniu
Wicedyrektor Caritas Archidiecezji Białostockiej przyznał, że dokonał apostazji. - Wpływ miało uświadomienie sobie tego, że Kościół ten nie jest drogą do świętości, lecz korporacją - i to w najgorszym wydaniu - dbającą o własny kapitał i leczący swoje przyziemne kompleksy - powiedział w wywiadzie dla "Gazety Wyborczej".
Wicedyrektor Caritas Archidiecezji Białostockiej Sebastian Wiśniewski rozpoczął pracę w Caritas Archidiecezji Białostockiej 16 lat temu. W 2019 roku został wicedyrektorem. 7 września postanowił odejść z Kościoła katolickiego.
- Głównie to karygodne zachowania duchownych Kościoła katolickiego o wymiarze globalnym i lokalnym oraz ich wybiórcze nauczanie o moralności i prawdach objawionych. Wymienić można: wygodnictwo życiowe duchownych na koszt naiwnych wiernych, ich pozorowana "praca zawodowa", handlowanie sakramentami i majątkiem Kościoła - postępowanie wbrew nauczaniu Pana Jezusa ("darmo otrzymaliście, darmo dawajcie"). Ponadto brak transparentności i uzasadnienia w gromadzeniu majątków przez księży i ich poczynania wbrew temu co naucza Biblia, a szczególnie Nowy Testament. Tchórzliwe ucieczki od odpowiedzialności za popełnione przestępstwa i wykroczenia, jak akty pedofilskie, gwałty, kradzieże, wyłudzenia, przestępstwa drogowe. Manipulowanie i wykorzystywanie wiernych do własnych celów. Można jeszcze wiele wymieniać. W zasadzie wszystko to, co Kościół katolicki wskazuje jako grzechy główne, czyli: pychę, chciwość, nieczystość, zazdrość, nieumiarkowanie w jedzeniu i piciu, gniew oraz lenistwo - wyliczał.
Na moją decyzję olbrzymi wpływ miały doświadczenia z pracy w Caritasie, szczególnie zdarzenia z końcówki roku 2022 i początku 2023 roku, o czym zresztą pisała "Gazeta Wyborcza" - powiedział. - Chodzi o ucieczkę od wyjaśnienia nieprawidłowości i skandalicznych praktyk w jednym z białostockich ośrodków Caritasu, a za tym: uciekanie od prawdy i notoryczne kłamanie, brak reakcji przełożonego, czyli metropolity białostockiego abp. Józefa Guzdka na wszelkie doniesienia o wyrządzonej krzywdzie podopiecznym i pracownikom tego ośrodka. To wszystko dalekie jest od tego, czego uczy Pismo Święte i tradycja - stwierdził.
https://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,30381959,wicedyrektor-caritasu-dokonal-apostazji-wyjasnia-powody-kosciol.html#do_st=RS&do_a=1440&do_sid=1440&do_w=57&do_v=992#s=BoxOpLink
Życzymy owocnej słuzby duszpasterskiej
ten dyrektor widział klechy w akcji 1000 razy więcej niż ty, ale ty wierzysz klechom, oni wprowadzą cię do życia wiecznego. Tylko po co jak masz zasrane ziemskie to jakie będzie niebiańskie?
Czyli dalej bredzicie, ty i on.😂🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂🤣😂ten dyrektor widział klechy w akcji 1000 razy więcej niż ty, ale ty wierzysz klechom, oni wprowadzą cię do życia wiecznego. Tylko po co jak masz zasrane ziemskie to jakie będzie niebiańskie?
1 Kor 3, 9b-11. 16-17
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Wy jesteście Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.
Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
Czytanie z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia:
Wy jesteście Bożą budowlą. Według danej mi łaski Bożej, jako roztropny budowniczy, położyłem fundament, ktoś inny zaś wznosi budynek. Niech każdy jednak baczy na to, jak buduje. Fundamentu bowiem nikt nie może położyć innego, jak ten, który jest położony, a którym jest Jezus Chrystus.
Czyż nie wiecie, że jesteście świątynią Boga i że Duch Boży mieszka w was? Jeżeli ktoś zniszczy świątynię Boga, tego zniszczy Bóg. Świątynia Boga jest święta, a wy nią jesteście.
osadzą cie w wariatkowie wiedzmo, sługo szatana.
To się nazywa "tolerancja" w wydaniu forumowego . Nie strasz Nie strasz.....osadzą cie w wariatkowie wiedzmo, sługo szatana.
J 2, 13-22
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus przybył do Jerozolimy. W świątyni zastał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurów, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie».
W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo».
Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?»
On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
Słowa Ewangelii według Świętego Jana
Zbliżała się pora Paschy żydowskiej i Jezus przybył do Jerozolimy. W świątyni zastał siedzących za stołami bankierów oraz tych, którzy sprzedawali woły, baranki i gołębie. Wówczas, sporządziwszy sobie bicz ze sznurów, powypędzał wszystkich ze świątyni, także baranki i woły, porozrzucał monety bankierów, a stoły powywracał. Do tych zaś, którzy sprzedawali gołębie, rzekł: «Zabierzcie to stąd i z domu mego Ojca nie róbcie targowiska!» Uczniowie Jego przypomnieli sobie, że napisano: «Gorliwość o dom Twój pochłonie Mnie».
W odpowiedzi zaś na to Żydzi rzekli do Niego: «Jakim znakiem wykażesz się wobec nas, skoro takie rzeczy czynisz?» Jezus dał im taką odpowiedź: «Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzy dni wzniosę ją na nowo».
Powiedzieli do Niego Żydzi: «Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty ją wzniesiesz w przeciągu trzech dni?»
On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus.
Łk 16, 1-8
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek.
Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”.
Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”.
Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”.
Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości».
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Pewien bogaty człowiek miał rządcę, którego oskarżono przed nim, że trwoni jego majątek.
Przywołał więc go do siebie i rzekł mu: „Cóż to słyszę o tobie? Zdaj sprawę z twego zarządzania, bo już nie będziesz mógł zarządzać”.
Na to rządca rzekł sam do siebie: „Co ja pocznę, skoro mój pan odbiera mi zarządzanie? Kopać nie mogę, żebrać się wstydzę. Wiem już, co uczynię, żeby mnie ludzie przyjęli do swoich domów, gdy będę odsunięty od zarządzania”.
Przywołał więc do siebie każdego z dłużników swego pana i zapytał pierwszego: „Ile jesteś winien mojemu panu?” Ten odpowiedział: „Sto beczek oliwy”. On mu rzekł: „Weź swoje zobowiązanie, siadaj prędko i napisz: pięćdziesiąt”. Następnie pytał drugiego: „A ty ile jesteś winien?” Ten odrzekł: „Sto korców pszenicy”. Mówi mu: „Weź swoje zobowiązanie i napisz: osiemdziesiąt”.
Pan pochwalił nieuczciwego rządcę, że roztropnie postąpił. Bo synowie tego świata roztropniejsi są w stosunkach z podobnymi sobie ludźmi niż synowie światłości».
أَبَانَا الذِي فِي السَّمَاوَاتِ،
لِيَتَقَدَّسَ اسْمُكَ
لِيَأْتِ مَلَكُوتُكَ
لِتَكُنْ مَشِيئَتُكَ فِي الأَرْضِ كَمَا السَّمَاءِ
اعْطِنَا خُبْزَنَا اليَوْمِيَّ
اعْفِنَا فِي مِمَّا عَلَيْنَا فَقَدْ أَعْفَيْنَا نَحْنُ أيَضاً مَنْ
لَنَا عَلَيْهِ
وَلاَ تُدْخِلْنَا فِي تَجْرِبَةٍ
لَكِنْ نَجِّنَا مِنَ الشِّرِّيرِ
لأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ وَالْقُوَّةَ وَالْمَجْدَ إِلَى الأَبَدِ
آمِين
Abā-nā ’alladhī fī as-samāwāt,
li-ya-ta-qaddas-i asm-u-ka.
li-ya-’ti malakūt-u-ka.
li-takun ma-shī’at-u-ka ʽalā al-’arḍ-i kamā hīa fī as-samā’.
’a-ʽṭi-nā khubz-a-nā al-yawm-ī,
‘a-fi-nā mi-mā ’ilay-nā
faqad ‘afay-nā naḥnu aydhun min la-nā ‘alay-hī
hal-ni-nā fī ta-jribat-in,
wa-lā tet lakin najji-nā mina alsh-shirrīr,
l’anna laka al-mulku wa-al-qūwatu wa-al-majda ’ilā al-’abadi.
’āmīn
لِيَتَقَدَّسَ اسْمُكَ
لِيَأْتِ مَلَكُوتُكَ
لِتَكُنْ مَشِيئَتُكَ فِي الأَرْضِ كَمَا السَّمَاءِ
اعْطِنَا خُبْزَنَا اليَوْمِيَّ
اعْفِنَا فِي مِمَّا عَلَيْنَا فَقَدْ أَعْفَيْنَا نَحْنُ أيَضاً مَنْ
لَنَا عَلَيْهِ
وَلاَ تُدْخِلْنَا فِي تَجْرِبَةٍ
لَكِنْ نَجِّنَا مِنَ الشِّرِّيرِ
لأَنَّ لَكَ الْمُلْكَ وَالْقُوَّةَ وَالْمَجْدَ إِلَى الأَبَدِ
آمِين
Abā-nā ’alladhī fī as-samāwāt,
li-ya-ta-qaddas-i asm-u-ka.
li-ya-’ti malakūt-u-ka.
li-takun ma-shī’at-u-ka ʽalā al-’arḍ-i kamā hīa fī as-samā’.
’a-ʽṭi-nā khubz-a-nā al-yawm-ī,
‘a-fi-nā mi-mā ’ilay-nā
faqad ‘afay-nā naḥnu aydhun min la-nā ‘alay-hī
hal-ni-nā fī ta-jribat-in,
wa-lā tet lakin najji-nā mina alsh-shirrīr,
l’anna laka al-mulku wa-al-qūwatu wa-al-majda ’ilā al-’abadi.
’āmīn
Wikary odwołany z dnia na dzień. Kuria i policja prowadzą postępowanie
Ks. Tomasz J. został odwołany po tym, jak do kurii w Kaliszu dotarły informacje o jego niewłaściwym zachowaniu. Sprawą zajmują się także organy ścigania. Ze wstępnych ustaleń wynika, że może chodzić o popełnienie przestępstwa na szkodę osób małoletnich.
O sprawie jako pierwszy w ubiegłym tygodniu poinformował lokalny portal gostyn24.pl, który otrzymał niepokojące informacje od swoich czytelników. Wiadomo także, że w ostatnich dniach lokalna policja podjęła czynności po tym, jak na komisariat zgłosiły się dwie matki, które zawiadomiły, że ich dzieci mogły paść ofiarą przestępstwa.
— Sprawa została zgłoszona do nas w ubiegłym tygodniu. Dotyczy podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę małoletnich — przekazuje Onetowi podkom. Monika Curyk z gostyńskiej komendy. Policja nie chce jednak potwierdzić, że chodzi o ks. J.
Z kolei kaliska kuria potwierdza w korespondencji z Onetem, że w ostatnim czasie w nagłym trybie został odwołany wikary ks. Tomasz J. Duchowny przebywa obecnie w miejscu odosobnionym.
— 27.10.2023 r. do kurii w Kaliszu trafiły informacje o niewłaściwym zachowaniu księdza — mówi nam ks. Przemysław Kaczkowski, rzecznik prasowy kurii.
https://wiadomosci.onet.pl/poznan/wikary-odwolany-z-dnia-na-dzien-kuria-i-policja-prowadza-postepowanie/594ezrh
Ks. Tomasz J. został odwołany po tym, jak do kurii w Kaliszu dotarły informacje o jego niewłaściwym zachowaniu. Sprawą zajmują się także organy ścigania. Ze wstępnych ustaleń wynika, że może chodzić o popełnienie przestępstwa na szkodę osób małoletnich.
O sprawie jako pierwszy w ubiegłym tygodniu poinformował lokalny portal gostyn24.pl, który otrzymał niepokojące informacje od swoich czytelników. Wiadomo także, że w ostatnich dniach lokalna policja podjęła czynności po tym, jak na komisariat zgłosiły się dwie matki, które zawiadomiły, że ich dzieci mogły paść ofiarą przestępstwa.
— Sprawa została zgłoszona do nas w ubiegłym tygodniu. Dotyczy podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę małoletnich — przekazuje Onetowi podkom. Monika Curyk z gostyńskiej komendy. Policja nie chce jednak potwierdzić, że chodzi o ks. J.
Z kolei kaliska kuria potwierdza w korespondencji z Onetem, że w ostatnim czasie w nagłym trybie został odwołany wikary ks. Tomasz J. Duchowny przebywa obecnie w miejscu odosobnionym.
— 27.10.2023 r. do kurii w Kaliszu trafiły informacje o niewłaściwym zachowaniu księdza — mówi nam ks. Przemysław Kaczkowski, rzecznik prasowy kurii.
https://wiadomosci.onet.pl/poznan/wikary-odwolany-z-dnia-na-dzien-kuria-i-policja-prowadza-postepowanie/594ezrh
Litwo, Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie;
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy
I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy
Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem
Gdy od płaczącej matki, pod Twoją opiekę
Ofiarowany martwą podniosłem powiekę;
I zaraz mogłem pieszo, do Twych świątyń progu
Iść za wrócone życie podziękować Bogu
Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono!...
Tymczasem, przenoś moją duszę utęsknioną
Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,
Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;
Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,
Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;
Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,
Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,
A wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą
Zieloną, na niej zrzadka ciche grusze siedzą.
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
Panno święta, co Jasnej bronisz Częstochowy
I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy
Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem
Gdy od płaczącej matki, pod Twoją opiekę
Ofiarowany martwą podniosłem powiekę;
I zaraz mogłem pieszo, do Twych świątyń progu
Iść za wrócone życie podziękować Bogu
Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono!...
Tymczasem, przenoś moją duszę utęsknioną
Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,
Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;
Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,
Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;
Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,
Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,
A wszystko przepasane jakby wstęgą, miedzą
Zieloną, na niej zrzadka ciche grusze siedzą.
To jest tekst dopiero na czasie
Maria Konopnicka
,,Rota''
Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród.
Nie damy pogrześć mowy,
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep piastowy.
Nie damy, by nas gnębił wróg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy ducha,
Aż się rozpadnie w proch i pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz,
Ni dzieci nam germanił,
Orężny wstanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił.
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg
Nie damy miana Polski zgnieść,
Nie pójdziem żywo w trumnę,
W Ojczyzny imię i w jej cześć
Podnosim czoła dumne.
Odzyska ziemię dziadów wnuk.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg
Maria Konopnicka
,,Rota''
Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród.
Nie damy pogrześć mowy,
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep piastowy.
Nie damy, by nas gnębił wróg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy ducha,
Aż się rozpadnie w proch i pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!
Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz,
Ni dzieci nam germanił,
Orężny wstanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił.
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg
Nie damy miana Polski zgnieść,
Nie pójdziem żywo w trumnę,
W Ojczyzny imię i w jej cześć
Podnosim czoła dumne.
Odzyska ziemię dziadów wnuk.
Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg
Łk 16, 9-15
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.
Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze?
Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»
Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego.
Powiedział więc do nich: «To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych».
Słowa Ewangelii według Świętego Łukasza
Jezus powiedział do swoich uczniów:
«Pozyskujcie sobie przyjaciół niegodziwą mamoną, aby gdy wszystko się skończy, przyjęto was do wiecznych przybytków.
Kto w bardzo małej sprawie jest wierny, ten i w wielkiej będzie wierny; a kto w bardzo małej sprawie jest nieuczciwy, ten i w wielkiej nieuczciwy będzie. Jeśli więc w zarządzaniu niegodziwą mamoną nie okazaliście się wierni, to kto wam prawdziwe dobro powierzy? Jeśli w zarządzaniu cudzym dobrem nie okazaliście się wierni, to któż wam da wasze?
Żaden sługa nie może dwom panom służyć. Gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego miłował; albo z tamtym będzie trzymał, a tym wzgardzi. Nie możecie służyć Bogu i Mamonie!»
Słuchali tego wszystkiego chciwi na grosz faryzeusze i podrwiwali sobie z Niego.
Powiedział więc do nich: «To wy właśnie wobec ludzi udajecie sprawiedliwych, ale Bóg zna wasze serca. To bowiem, co za wielkie uchodzi między ludźmi, obrzydliwością jest w oczach Bożych».
שבתורה, חוץ מהאות . לרמוז כי מלך המשיח, אשר יקום מבניו של יהודה, לא יצטרך לנצח על-ידי כלי-זין כלי-מלחמה. (רבנו בחיי)
יהודה אתה יודוך אחיך ידך בעורף אויביך ישתחוו לך בני אביך גור אריה יהודה מטרף בני עלית. כרע רבץ כאריה וכלביא מי יקימנו לא יסור שבט מיהודה ומחקק מבין רגליו עד כי יבוא שילה ולו יקהת עמים (ויחי מט ח-' - jahwe. jahwe
יהודה אתה יודוך אחיך ידך בעורף אויביך ישתחוו לך בני אביך גור אריה יהודה מטרף בני עלית. כרע רבץ כאריה וכלביא מי יקימנו לא יסור שבט מיהודה ומחקק מבין רגליו עד כי יבוא שילה ולו יקהת עמים (ויחי מט ח-' - jahwe. jahwe
Człowiek jest powołany do pełni życia, która przekracza znacznie wymiary jego ziemskiego bytowania, ponieważ polega na uczestnictwie w życiu samego Boga.
Wzniosłość tego nadprzyrodzonego powołania ukazuje wielkość i ogromną wartość ludzkiego życia także w jego fazie doczesnej. Życie w czasie jest bowiem podstawowym warunkiem, początkowym etapem i integralną częścią całego i niepodzielnego procesu ludzkiej egzystencji. Proces ten — nieoczekiwanie i bez żadnej zasługi człowieka — zostaje opromieniony obietnicą i odnowiony przez dar życia Bożego, które urzeczywistni się w pełni w wieczności (por. 1 J 3, 1-2). Równocześnie to nadprzyrodzone powołanie uwydatnia względność ziemskiego życia mężczyzny i kobiety. Nie jest ono jednak rzeczywistością „ostateczną”, ale „przedostateczną”; jest więc rzeczywistością, świętą, która zostaje nam powierzona, abyśmy jej strzegli z poczuciem odpowiedzialności i doskonalili ją przez miłość i dar z siebie ofiarowany Bogu i braciom.
Kościół jest świadom, że Ewangelia życia, przekazana mu przez Chrystusa1, wzbudza żywy i poważny odzew w sercu każdego człowieka, tak wierzącego jak i niewierzącego, ponieważ przerastając nieskończenie jego oczekiwania, zarazem w zadziwiający sposób współbrzmi z nimi. Mimo wszelkich trudności i niepewności każdy człowiek szczerze otwarty na prawdę i dobro może dzięki światłu rozumu i pod wpływem tajemniczego działania łaski rozpoznać w prawie naturalnym wypisanym w sercu (por. Rz 2, 14-15) świętość ludzkiego życia od poczęcia aż do kresu oraz dojść do przekonania, że każda ludzka istota ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania tego swojego podstawowego dobra. Uznanie tego prawa stanowi fundament współżycia między ludźmi oraz istnienia wspólnoty politycznej.
Obrońcami i rzecznikami tego prawa powinni być w sposób szczególny wierzący w Chrystusa, świadomi wspaniałej prawdy przypomnianej przez Sobór Watykański II: „Syn Boży przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem”2. W tym zbawczym wydarzeniu objawia się bowiem ludzkości nie tylko bezgraniczna miłość Boga, który „tak (...) umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16), ale także nieporównywalna wartość każdej osoby.
Kościół zaś, rozważając wnikliwie tajemnicę Odkupienia, uświadamia sobie tę wartość zawsze z tym samym zdumieniem3 i czuje się powołany, by głosić ludziom wszystkich czasów tę „ewangelię” — źródło niezłomnej nadziei i prawdziwej radości dla każdej epoki dziejów. Ewangelia miłości Boga do człowieka, Ewangelia godności osoby i Ewangelia życia stanowią jedną i niepodzielną Ewangelię.
To dlatego właśnie człowiek, człowiek żyjący, stanowi pierwszą i podstawową drogę Kościoła.
Encyklika „Evangelium vitae” Ojca Świętego Jana Pawła II o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego (25.03.1995 r.)
Wzniosłość tego nadprzyrodzonego powołania ukazuje wielkość i ogromną wartość ludzkiego życia także w jego fazie doczesnej. Życie w czasie jest bowiem podstawowym warunkiem, początkowym etapem i integralną częścią całego i niepodzielnego procesu ludzkiej egzystencji. Proces ten — nieoczekiwanie i bez żadnej zasługi człowieka — zostaje opromieniony obietnicą i odnowiony przez dar życia Bożego, które urzeczywistni się w pełni w wieczności (por. 1 J 3, 1-2). Równocześnie to nadprzyrodzone powołanie uwydatnia względność ziemskiego życia mężczyzny i kobiety. Nie jest ono jednak rzeczywistością „ostateczną”, ale „przedostateczną”; jest więc rzeczywistością, świętą, która zostaje nam powierzona, abyśmy jej strzegli z poczuciem odpowiedzialności i doskonalili ją przez miłość i dar z siebie ofiarowany Bogu i braciom.
Kościół jest świadom, że Ewangelia życia, przekazana mu przez Chrystusa1, wzbudza żywy i poważny odzew w sercu każdego człowieka, tak wierzącego jak i niewierzącego, ponieważ przerastając nieskończenie jego oczekiwania, zarazem w zadziwiający sposób współbrzmi z nimi. Mimo wszelkich trudności i niepewności każdy człowiek szczerze otwarty na prawdę i dobro może dzięki światłu rozumu i pod wpływem tajemniczego działania łaski rozpoznać w prawie naturalnym wypisanym w sercu (por. Rz 2, 14-15) świętość ludzkiego życia od poczęcia aż do kresu oraz dojść do przekonania, że każda ludzka istota ma prawo oczekiwać absolutnego poszanowania tego swojego podstawowego dobra. Uznanie tego prawa stanowi fundament współżycia między ludźmi oraz istnienia wspólnoty politycznej.
Obrońcami i rzecznikami tego prawa powinni być w sposób szczególny wierzący w Chrystusa, świadomi wspaniałej prawdy przypomnianej przez Sobór Watykański II: „Syn Boży przez wcielenie swoje zjednoczył się jakoś z każdym człowiekiem”2. W tym zbawczym wydarzeniu objawia się bowiem ludzkości nie tylko bezgraniczna miłość Boga, który „tak (...) umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3, 16), ale także nieporównywalna wartość każdej osoby.
Kościół zaś, rozważając wnikliwie tajemnicę Odkupienia, uświadamia sobie tę wartość zawsze z tym samym zdumieniem3 i czuje się powołany, by głosić ludziom wszystkich czasów tę „ewangelię” — źródło niezłomnej nadziei i prawdziwej radości dla każdej epoki dziejów. Ewangelia miłości Boga do człowieka, Ewangelia godności osoby i Ewangelia życia stanowią jedną i niepodzielną Ewangelię.
To dlatego właśnie człowiek, człowiek żyjący, stanowi pierwszą i podstawową drogę Kościoła.
Encyklika „Evangelium vitae” Ojca Świętego Jana Pawła II o wartości i nienaruszalności życia ludzkiego (25.03.1995 r.)
Wróć do „Miasto, mieszkańcy, problemy...”